Ik las net een fantastisch artikel op AD. Over dat suiker niet verslavend is. Samenvatting van het artikel: Het eten van lekkere dingen doet iets in onze hersenen, net zoals mooie muziek, een goede film of sex. Blijkbaar vinden we het leuk om leuke dingen te doen, en dat zie je terug in onze hersenen. Echter, meer dan dat lijkt suiker niet te doen. Verslavende middelen, waaronder drugs, kunnen het dopaminesysteem echt veranderen.
Jaren geleden zou ik dit bericht lezen en denken dat het onderzoek door de suikerindustrie gesponsord is, dat de journalist flink betaald is of dat ze gewoon de wereld haten en iedereen ongezonder wil maken. In het kader van -ik ben vast niet de enige- schrijf ik vandaag wat ik sinds die tijd heb ontdekt – voor degenen die dat interessant vinden.
Tegenwoordig word ik zelf beschuldigd dat ik ben omgekocht door de suikerindustrie, en nu besef ik me pas hoe maf het eigenlijk is om zoiets te zeggen. Mensen lezen iets en trekken per direct een conclusie, zonder je te kennen, zonder het überhaupt te vragen, zonder enig middel van bewijs. Dit oordeel is letterlijk in een paar seconden gemaakt. ‘Als zij zoiets schrijft, dan moet ze wel omgekocht zijn’. Dat kun je alleen denken wanneer je zoveel waarde hecht aan jouw mening, dat je je niet kunt voorstellen dat iemand onderzoek doet, dezelfde informatie leest en die toffe docu’s bekijkt, en een andere conclusie trekt. Het zegt veel over hoe overtuigt je bent over je mening, maar het zegt niet per se veel over de waarheid. Oordeel op basis van speculatie – hobby voor sommigen, maar meestal onwaar.
Wij (ik en mijn man) oefenen dat zelfs thuis. Wanneer ik of hij een conclusie maakt op basis van speculatie, roepen we gewoon heel hard SPECULATIE! Dat houd je scherp en is eigenlijk best leuk. Je ziet ook hoe vaak je gewoon dingen zelf verzint die echt nergens over gaan. En het toppunt is dat je een mening vormt over de speculatie, en wellicht zelfs een oordeel. Je raakt dan echt de realiteit een beetje kwijt.
Anyway.
Als suiker niet verslavend is, waarom is het dan zo moeilijk een pak koek te laten staan? Dat komt omdat je naar de winkel gaat, een lekker pak koek uitzoekt en dan jezelf voorneemt er eentje te nemen, maar voor je het weet blijf je naar die kast lopen en is het op, of ben je misselijk, of beiden. Een koekje bestaat uit suiker, vet, zout. Lekker knapperig, fijne textuur. Waarom eet je dan die koekjes? Omdat je die koekjes heel erg lekker vindt. Daarom koop je ze tenslotte.
Ja maar, het is de suiker die me die koekjes doet eten.
Nee, je eet de koekjes omdat je ze lekker vindt. Koekjes, cake, ijs, chocolade en taart hebben een ding gemeen. Buiten het feit dat ze bestaan uit suiker, vet en zout (niet alleen suiker, dus), zijn ze heel erg lekker.
Waarom eet ik zo graag een stroopwafel? Omdat ik ze heel erg lekker vind.
Ik pleit hier voor wát je ook ervaart bij het eten van je brownie, dat ik de suiker niet de schuldige zou maken, maar die lekkere brownie in het algemeen. Niet een suikerverslaving, maar een eetverslaving. Een lekker-etenverslaving.
Snoep bestaat vaak vooral uit suiker. Omdat volwassenen dat meestal te zoet vinden, is dat minder lastig om te laten staan. Kinderen waarderen heel zoet meer dan volwassenen. Kinderen houden dan ook van snoep, volwassenen over het algemeen minder. Die suiker is dus minder aantrekkelijk. (leuk boek: Michael Moss met Zout, suiker, vet)
Als je naar de winkel gaat en het allervieste pak koek koopt, zul je waarschijnlijk minder moeite hebben om het te laten staan. Ondanks dat er suiker in zit.
Maar ja. Dat doe je niet. Want je vindt ze vies.
Je kunt ook een pot suiker op het aanrecht zetten. Kijken hoe vaak je even lekker een schepje naar binnen gooit.
Er zijn mensen (ik weet niet waarom) die chocolade vies vinden. Als zij chocolade kopen, zullen ze weinig moeite hebben het te laten staan. Want ze vinden het niet lekker.
We houden gewoon heel erg van lekker eten. Is het moeilijk om heel lekker eten te laten staan? Ja, voor velen van ons wel. Is het moeilijk om maat te houden bij heel lekker eten? Ja, ook. Is het dan een suikerverslaving? Misschien eerder een eetverslaving. En dat kan wel degelijk een ‘dingetje’ zijn, of zelfs een groot ding.
We leven in een wereld waar lekker eten in overvloed is. Het is niet alleen het gewone eten dat in overvloed is, het is lekker eten dat in overvloed is. En het kan best lastig zijn om jezelf te beheersen in een wereld met lekker eten in overvloed.
Voor de één is dat makkelijker dan de ander.
Ja, maar hoe kan het dat ik cravings krijg?
Waar krijg je cravings naar? Je suikerpot? Of die lekkere koekjes, muffins, cake, chocolade? Is een banaan voldoende dan? Die bevat namelijk ook suiker, dus dat zou voldoende moeten zijn. Maar nee, als ik een craving heb, dan is het bepaalde witte chocolade of een koekje. Niet omdat ik verslaafd ben, maar omdat het zo fantastisch lekker is.
Zin in zoet is een echt iets. Mensen houden van zoet. Het is lekker. En we hebben een voorkeur voor zoet. Inderdaad. Maar zin in zout bestaat net zo goed. Ik heb op dit moment onwijs zin in kaas. Zin in zout. En, zin in zuur bestaat ook. Vooral bij zwangeren, maar sowieso. Ik heb regelmatig zin in zuur. Maar ik ben niet verslaafd aan zuur.
Ja, maar, heb je weleens een week geen toegevoegde suiker gegeten? Ja, uiteraard, jaren zelfs. Na die eerste week voelde ik me opeens heel anders.
Ik had ook – wat ik toen zo noemde – afkickverschijnselen. Wat bleek? Het veranderen van je voedingspatroon kan even wennen zijn voor je lichaam. Dit betekent niet dat je aan het afkicken bent van een verslaving, het betekent dat je opeens andere dingen eet en je lichaam moet daar even aan wennen. Niks geks aan, en ook heel echt.
Het is dus mogelijk om te merken dat je anders eet. En het is ook mogelijk dat het niet komt omdat suiker zo verslavend is.
Ja, maar. Ik voel me veel beter zonder al die toegevoegde suiker.
Dat snap ik! Toen ik de geraffineerde suikers schrapte, raakte ik na een week mijn dagelijkse hoofdpijn kwijt. Iets waar ik heel erg veel last van had en wat mijn leven echt een beetje in de ban had op momenten. Met het stoppen met suiker, ging dat weg. Volledig.
Inmiddels slaap ik vrij weinig momenteel (nachtouder) en dan komt het soms terug.
Als ik veel suiker eet, krijg ik hoofdpijn. Nog steeds.
Hoe kan dat dan, als het niet verslavend is?
Veel suiker eten/drinken is gewoon niet gezond. De één heeft daar meer last van dan de ander. Maar veel suiker is niet gezond.
Inmiddels hebben we de richtlijnen van het WHO. Daar leren we dat je een beetje vrije suikers kan eten, zonder nadelige gezondheidseffecten. Ook leren we dat wanneer je meer dan 10% van je energie-inname aan vrije suikers binnenkrijgt, dat wél nadelige gezondheidseffecten kan hebben. Het beste is om onder de 5% te blijven. Denk aan gaatjes en overgewicht enzo.
(vrije suikers: sap, frisdrank, suiker, honing, stroop)
Stoppen met suiker is dus niet nodig.
Dat kan ook niet echt.
Suiker/koolhydraten geven ook energie.
Zelfs het 100% mijden van toegevoegde suikers is niet nodig.
Wat wel slim is, is suiker met mate eten. Binnen die richtlijnen. En dat is echt niet heel veel. Een gemiddeld mens zal daar moeite voor moeten doen. In die wereld van overvloed.
Ik probeer zelf onder die 5% te blijven en dat gaat echt prima.
Wat overigens ook slim is, is niet teveel eten in het algemeen.
En wél bewegen.
En genieten van je leven.
Dingen doen die je leuk vindt.
En een fijn sociaal leven hebben. Zie hier.
En lekker slapen. Als je kan.
Als je nog steeds denkt dat suiker verslavend is, dat mag. Je hebt volledig recht op je eigen mening. Het maakt mij helemaal niet uit. Mensen met verschillende meningen kunnen nog steeds lol hebben samen 😉 En naar elkaar glimlachen. Ze kunnen zelfs bevriend zijn.
Fijne dag!!
ps. De komende weken zal ik extra aandacht besteden over hoe je de richtlijnen van WHO kunt toepassen in een normaal, gezond leven. Voor volwassenen en voor kinderen. Ik zal aandacht besteden aan hoe je kunt afwegen of iets een betere of mindere keuzes is in jouw leven, hoe je de richtlijnen toe kunt passen. Waar je je niet druk om hoeft te maken, en waar het fijn is om wel een beetje op te letten.
Comments (6)
Bedankt voor de p.s. Ik heb heel weinig met cijfers, dus vraag ik me af: wat is 5%? of 10%? Hoe bepaal ik hoeveel procent mijn glaasje druivensap van de Italiaanse boer bevat? Ik hoop op antwoorden van jou (scheelt mij weer zoeken)!
Auteur
Ahhh leuk, hier houd ik van!!! Dat soort praktische voorbeelden bedoel ik exact!! Dankjewel, ik neem ‘m mee 🙂
Hoi Sharon, jouw voorbeelden klinken allemaal heel logisch en geven er een nuchtere kijk op! Klinkt goed! Wat ik zelf nog denk is: 1) als je last hebt van suiker is er dan niet een onderliggend probleem bijv. Dysbiose, parasiet, candida wat je zou moeten uitzoeken. 2) als je last hebt van suiker, kan het niet ook zijn dat je gevoelig bent voor één van de middeltjes waar suiker mee geraffineerd wordt zoals formaldehyde. 3. Wat doet verdere bewerking van zoet als dextrose, maltodextrine, HFCS met je lichaam. Ik zelf merk wel dat ik verschil merk tussen verschillende producten waar suiker in zit. Dus suiker in het algemeen de schuld geven is misschien beetje kort door de bocht.
Klopt Corinne. Bedankt voor je aanvulling. Veel suiker is niet een heel goed idee, dus het kan goed dat je dan last krijgt van dingen. En veel mensen ook weer niet. Maar suiker is inderdaad niet de hoofdschuldige, naar mijn idee zit het probleem in gedrag/gewoonten t.o.v eten en overeten xxx
Hoi Sharon.
Ik heb een tijd geleden diabetes gekregen. (Geen dank 😉 maar toen ben ik in het extreme gestopt met suikers.
Zelfs worteltjes liet ik staan. Op een gegeven moment had ik wel echt de behoefte aan zoet. Hoe zit dat dan?
Op het moment leef ik meer realistisch en eet ik wel gewoon weer en kijk ik niet meer zo spastisch naar suikers.Hai Roger! Tof te lezen dat je jouw realistische weg erin gevonden hebt. Ik denk dat zoet onderdeel is van wat je nodig hebt in je leven en dat je daar echt naar kunt verlangen als je dat weinig eet. Een gezonde zin in zoet hoeft niet per se met chocolade en ijs gestild te worden, maar kan bijv wel met fruit. Net zoals je zin in zout kunt hebben of zin in zuur. Zwangeren hebben vaak een zin in zuur, mede vanwege bepaalde voedingsstoffen die in zure producten zitten. Dat maakt het natuurlijk niet verslavend, maar wel iets waar je naar kunt verlangen 🙂
