Vorige week postte ik mijn blog over mijn astma en mijn beste hulp: mijn medicijnen. Ik heb veel geprobeerd en het haalt niks uit. Na die post kreeg ik ongewoon veel berichten met advies. Ik vind dat lief. Ik kan me ook voorstellen dat het soms verwarrend is. Om die reden deel ik graag hoe ik daarmee om ga.
De meeste mensen willen elkaar heel graag helpen. Heb jij een probleem en ik ken een mogelijke oplossing? Dan delen we dat graag. Wat als het net de gouden tip is die het leven van iemand een heel stuk prettiger maakt! Ik snap dat dus, en ik vind het ook mooi. Het laat zien dat we in deze wereld elkaar nog steeds willen helpen en om elkaar geven.
Ik houd ervan.
Het is verder aan mij wat ik met de adviezen doe. En daar wil ik het heel eventjes over hebben.
Perspectief
Met de komst van meer natuurlijke geneeswijzen, veel persoonlijke ervaring verhalen en ‘pseudoscience’ roepen tegenwoordig heel veel mensen van alles. Zo kun je voor één kwaal heel veel adviezen krijgen. De kans is natuurlijk aanwezig dat er dingen tussen zitten die je nog niet hebt geprobeerd. Hoe kun je dat in perspectief plaatsen?
Het werkt voor mij dus misschien ook voor jou
Mijn eerste belangrijke punt is: de meeste adviezen komen van mensen die een goede ervaring hebben, of iets gehoord of gelezen hebben. Niet van professionals. Als iets voor hen werkt, is de kans alsnog eigenlijk heel klein dat het voor mij ook werkt. Persoonlijke ervaring en ergens iets lezen is namelijk heel erg gelimiteerd.
Wat dit voor mij betekent: ik heb al veel van dit soort adviezen opgevolgd in het verleden. Tot nu toe heeft het me veel geld gekost, en niets opgeleverd. Dat had ook anders kunnen zijn, misschien was ik wel klachtvrij geweest. Hoe dan ook, dat is niet het geval. Om die reden heb ik momenteel geen behoefte om deze adviezen op te volgen. Dit is een conclusie in mijn proces, en jouw proces kan er anders uit zien. Dat geeft dus niet. Maar het is ok om te zeggen: het is genoeg.
Mijn persoonlijke situatie
Mijn tweede belangrijke punt is: astma bestaat in vele vormen en maten. Elke kwaal en elke ziekte bestaat in vele vormen en maten. Artsen bekijken met professionele kennis mijn astma, mijn ziektebeeld, mijn klachten, mij als persoon. Daar zitten twee belangrijke factoren in verborgen voor mij. Professionele kennis, en een persoonlijke blik op mijn persoonlijke ziektebeeld. Dit is waardevol. Waarom heb ik astma? Waar komt het vandaan? Dat zijn medische details die mijn artsen kunnen beantwoorden, maar andere mensen niet. En dat wordt dan ook niet meegenomen in de adviezen.
Wat dit voor mij betekent: ik hoef niet mee te waaien met elk briesje. Ik neem adviezen van mensen met medische kennis serieuzer, helemaal van mensen die mijn specifieke ziektebeeld kennen.
Ter illustratie: voor mijn chronische bijholteontsteking ben ik meerdere keren voor second opinion doorverwezen van KNO arts naar KNO arts, naar ander ziekenhuis. Tot ik bij een specialistisch team in een academisch ziekenhuis terecht kwam. Ook al is het ‘maar’ een chronische bijholteontsteking, een huisarts heeft geen idee van dit ziektebeeld (zeker niet zonder dossier). Zelfs de meeste KNO artsen weten het niet helemaal. Je kunt je voorstellen dat ik niet elk advies x van random persoon y zonder medische kennis altijd serieus kan nemen. Er zijn maar weinig mensen die het überhaupt begrijpen.
Dit is perspectief plaatsen in je situatie. Zodat je weet hoe je omgaat met goed bedoeld, lief advies. Ik zie het als een lieve manier van mensen om uit te reiken. Maar als je er persoonlijk niet goed mee om kunt gaan, kan het je gek maken. Het gevoel van alles moeten proberen, overal geld tegenaan gooien, met volle hoop.
Ja maar, geloof je dan niet dat het kan?
Ik geloof zeker dat huis-, tuin- en keukenadvies kan helpen voor mensen. Daarom heb ik ook zoveel geprobeerd. Voeding speelt een rol, en er zijn simpele aanpassingen die het leven van sommige mensen heel makkelijk maakt met een hele simpele aanpassing. Er is geen één weg. Ieder heeft zijn eigen weg. Sterker nog, ik hoop dat het voor heel veel mensen makkelijker is.
Sta je dan nog wel open voor nieuwe adviezen?
Het is goed om open te staan. Ik filter nieuwe adviezen met wat ik al heb gedaan, wat ik weet en wat ik zoek. Zo kan ik ook over dingen die ik niet heb geprobeerd besluiten om het toch niet te proberen. Denk aan wéér een nieuw merk supplementen, nog een voedingsaanpassing, essential oils. Daar zoek ik het niet in. Dit is een persoonlijke balans die voor mij werkt. Eentje die me niet gek maakt, niet onrustig, maar waar het gewoon ok is 🙂
Iemand sprak laatst wel over een interessant advies bij astma, wat me niet loslaat. Het is het eerste in een hele lange tijd waar ik mee aan de slag wil. Daar is nu niet het moment om over te schrijven, maar wie weet in de toekomst. En misschien ook niet 😉
Het is ok
Soms is het gewoon ok om samen te zeggen: wat naar. Wat vervelend. Ik wou dat het anders was. Ik wou dat ik je kon helpen. Wie weet wordt het een keer anders.
En dan gaan we weer lekker verder met het leven, met gezond eten, lekker kletsen, onze hobby’s, met alles.
Even heel persoonlijk. Ik ben niet altijd blij met mijn astma, en dat geeft niet. Ik heb me in het verleden teveel laten leiden door ‘wat als dit werkt!?’ dat ik de adviezen van de medische wereld niet altijd serieus heb opgevolgd. Dit zorgde ervoor dat mijn astma verslechterde, in plaats van ‘genezen was door het wondermiddel’ waar ik zo op hoopte. Ook heb ik mijn astma een beetje laten gebeuren. Ik vind sporten moeilijk (en dat is ook serieus moeilijker voor mij) en daar heb ik niet voldoende in door gezet. Astma is geen excuus om niet te sporten. Astma is geen excuus om je lichaam slapper en slapper te laten worden. Voor mij is die knop om, tijd voor verandering. Niet denken in onmogelijkheid, maar in wat wél kan. Misschien wat langzamer dan ik graag zie 😉
Ik houd niet van mijn astma, maar zorg wel graag voor mezelf. Hoewel astma het me niet makkelijker maakt, is het niet onmogelijk. Helemaal niet zelfs. Ik zal rekening moeten houden met mijn lichaam en die astma. En dat is ok. Dan maar wat minder hard. Dan maar anders dan iedereen. Ik heb een keuze hierin, en die heb ik gemaakt 🙂
Comments (6)
Dag Sharon, hier kan ik me helemaal in vinden. Bedankt om dit te delen!
Auteur
Fijn, graag gedaan xx
Het leven is helaas niet maakbaar. Dat willen we denk ik allemaal graag geloven. Dat wanneer we zus of zo doen, dat het dan goed komt. Of die heeft vast dat en dat niet geprobeerd en daarom is die nog ziek. En voor 80% van de mensen zijn leefstijlaanpassingen voldoende om op te knappen en voor de overige 20% is dat helaas niet voldoende en hebben we medische hulp nodig, wat ze ook daarnaast proberen. Was het maar zo simpel. Je hebt het iig allemaal uitgeprobeerd, dus geen ‘wat als’ meer. Dat stukje rust is ook fijn, kan ik me voorstellen.
Precies, erg herkenbaar. Het is niet maakbaar, sommige dingen gebeuren. Die rust is zeker fijn. Ik hoop dat het met jou ook goed gaat (helemaal, maar ook met je gezondheid)
Ik kan mij hier helemaal in vinden. Astma/astmatische bronchitis komt in mijn familie veelvuldig voor. Ik heb (volwassen) kinderen met het probleem, soms ook i.c.m. atopisch eczeem. De ‘boosdoener’ is mijn grootmoeder, die heel zwaar astma had. In haar tijd bestonden er nog geen medicijnen en werden bepaalde kruiden, zoals tijm en salie aanbevolen als remedie. Niet dat oma er baat bij had, maar je deed maar wat. Van een onderzoek naar allergie had niemand dikke 100 jaar geleden ooit gehoord. Mijn kinderen zijn wel getest en zij blijken zwaar allergisch te zijn voor cavia’s, konijnen, hooi en stro. Met die kennis weet ik dat oma dezelfde allergie had. Als dochter van een boerenknecht moest ze ook helpen met hooien en dat ze het stikkens benauwd kreeg, werd niet op gelet. Tot ze bloed op ging hoesten en de dokter erbij gehaald werd, want er werd aan de beruchte tering gedacht. Gelukkig hoestte ze ‘alleen’ maar haar longen een beetje kapot en toen de dokter het hooien verbood, was dat voor een groot deel opgelost. Net zoals ze het heel benauwd kreeg als er weer eens een zigeunerkind met een marmotje langs kwam en dat met het liedje ‘Juffrouw, wilt u mijn marmotje eens zien/’t is zo’n aardig beestje/hij kan dansen, hij kan springen/hij kan mooie liedjes zingen’ het beestje een kunstje lieten doen, in ruil voor een boterham. ‘Geef dat kind maar een snee brood, ik ga er niet naar toe’ zei ze dan tegen de dochters. Maar ja… wist zij veel…
Mijn kinderen hebben medicijnen voor hun astma, maar door het contact cavia’s konijnen, hooi en stro te vermijden, komen ze ook al een heel eind, al kun je dat nooit helemaal voorkomen. Ik heb veel goedbedoelde, maar niet-werkende tips op natuurbasis gekregen. Sommige mensen worden dan ook nog boos als je dat niet overneemt, want dat wil je niet dat je kind beter wordt. Zij spreken uit ervaring, onze oma’s deden het vroeger ook zo en dat werkte uitstekend. Ze wisten soms wel hoeveel mensen er baat bij hadden gehad.
Dan denk ik weer aan oma… zij vertelde gewoon dat het niet werkte. En als zij weer eens een zware aanval had, nam ze de toevlucht tot een fles ammoniak: dop eraf, even vluchtig er aan ruiken en dan kwam er slijm los. Ze wist dat het heel slecht was, zou het ander ook niet aanraden, maar zij had er baat bij.
Mijn kinderen weten meer dan oma… zij hebben medicatie en weten waar ze gevoelig voor zijn. Maar ze weten ook: als volwassene zul je niet genezen van astma. En hoe goed bedoeld ook, ze doen toch datgene waar ze het meeste baat bij hebben…Mooi beschreven, was fijn om te lezen. Dank voor het delen!!!
