Ik doe altijd m’n best om overal balans in te vinden. Ik zie steeds meer, op elk gebied, dat de mens (ik ook dus) geneigd is om in extremen te denken. Laat je mensen continu over je eigen grenzen lopen, durf je geen nee te zeggen en ben je continu bezig met wat anderen van je vinden, denken en zeggen? Dan lijkt de meest logische oplossing dat je leert dat het je niks kan schelen wat anderen van je vinden.
Het is echter het andere extreme. Wanneer er te vaak over je grenzen wordt heengegaan, is het niet de oplossing om een iron man met hoge muren te worden. Beiden is niet gezond. We zijn sociale mensen en steeds vaker blijkt dat we zelfs geboren zijn om connectie, intimiteit en relatie met elkaar te hebben. Dat is goed voor ons en gezond, mits je gezonde relaties hebt, natuurlijk.
Feit is. Het boeit me wel wat mensen van mij vinden. Het boeit me wat mijn man van me vindt, wat mijn kinderen van mij vinden en wat mijn moeder van me vindt. Het maakt me uit wat mijn vrienden van me vinden en wat de buren van mijn vinden. Eigenlijk hoe verder iemand van me afstaat, hoe minder het me uitmaakt wat iemand van me vindt. Als een volledig onbekende een mening heeft over mij, vind ik dat niet zo spannend. Wat weet diegene überhaupt. Wat mijn man te zeggen heeft, wil ik wel graag horen. Hoe dichterbij iemand staat, hoe boeiender ik het vind.
Laatst las ik de mening van een psycholoog (sorry, vergeten wie, alleen de mening is blijven hangen) dat iedereen het uitmaakt wat anderen van ze vinden. We zijn mensen, en het is normaal dat het je uitmaakt wat anderen van je vinden. Dat is ok, het hoort erbij. Alleen psychopaten hebben dat niet echt. Voor ieder ander geldt dat het dus ok is om geen bikkelharde ‘i don’t care’ mentaliteit te hebben.
Nu is balans vaak het lastigst om te leren. Het is makkelijk om één kant te kiezen en daar volledig voor te gaan, maar in balans betekent het dat je echt leert om flexibel te zijn en van beide kanten de gezonde aspecten te houden. Aan de ene kant bent je dus mens en ben je gemaakt om connectie en relatie te hebben. Daarin maakt het dus uit wat mensen van je vinden. Aan de andere kant bewaak je je eigen grenzen, mag je nee zeggen wanneer je dat wilt.
De gezonde balans is wanneer het je heus uitmaakt wat mensen vinden, maar ondanks dat durf je je kwetsbaar op te stellen en écht jezelf te zijn, in al je uniekheid, emoties en authenticiteit. Je laat je leven niet leiden door de meningen van anderen, maar leidt je je leven gewoon zelf. Zoals je bent. En zoals je wilt.
