Ik noem het vaker, ik ben niet van team ‘no excuses’ in het fitter of gezonder worden. Natuurlijk snap ik de boodschap, maar als ik naar mijn leven kijk als moeder met jonge kinderen, dan is het leven gewoon best intens, heftig, druk. Een ‘no excuses’ houding hoeft daar niet nog meer druk aan toe te voegen. Laat staan schuld of schaamte. En die neiging heeft het soms.
Laten we wel zijn: soms heb je momenten in je leven dat andere dingen voorgaan. Dat het even niet uitkomt. Dat kan iets onverwachts zijn, maar het kan ook gewoon zijn dat je hart even iets anders nodig heeft dan een workout.
Maar, dat is soms. Dat is niet altijd.
Toen ik van de week op de fiets zat en licht spierpijn had van het rekken en dat extra voelde door het harde fietsen, besefte ik me waarom ik zo’n hekel heb aan FIT worden. Het is oncomfortabel. Het is vervelend. Het doet zelfs pijn.
Ik houd niet van pijn.
En niet van zweet.
Leren gezond te eten doet niet fysiek zeer. Daar heeft je hart het soms lastiger misschien, maar je lichaam doet niet zeer.
Het is een keuze. Het is doorzetten. Het is doorgaan, ook al doet het zeer. Ook al zweet je. Ook al heb je geen zin. Ook al is het vervelend.
Allemaal gevoelens die ik heb, zelfs wanneer ik een paar minuten ga stretchen.
Het is geen roze wolk voor mij, maar dat geeft niet.
Het allerbegin is het zwaarst. En comfortabel zal het niet per se worden. Maar niet erger dan nu. Zo’n onfit lichaam voortbewegen kost meer.
Het punt is dat het iets kost, en dat ok is.
Het doet pijn, en dat is ok.
Je brengt offers om fit te worden.
Fit worden komt niet zonder opoffering.
Je zult niet altijd zin hebben. Niet altijd willen. Weleens wat anders te doen hebben.
Maar je bent het waard om die weg te gaan. Het is zorgen voor jezelf. Bouwen aan jezelf. De gezonde keuzes maken.
En we kunnen het écht.
Comments (2)
Fijn dit bericht. Ik voel het soms precies zo!
Ook al heb ik geen zin, ik spring zo toch maar op de hometrainer om FIT te worden.Auteur
Precies! Goed zo!
