Wat doe je met een kind dat echt helemaal niets eet?

Ik heb een zoon van 4 en met ongeveer 1,5 jaar oud is hij gestopt met eten. Ik word altijd een beetje chagrijnig van moeders die dan zeggen ‘oh mijn kind is ook een moeilijke eter’ ‘oh dat is maar een fase’… want puntje bij paaltje eten hun kinderen toch altijd wel iets. Mijn kind niet. Tuurlijk wel iets, maar geen fruit, groente, avondeten, vlees, niks, noppes, nada. We hebben alles geprobeerd en na 2 jaar buitenland zijn we nu terug in Nederland en denk ik dat hij speciale hulp nodig heeft. Doe ik daar goed aan? En waar vind ik die hulp? Of doorgaan zoals het gaat en hopen dat het ooit anders wordt?

Henrike antwoord:

Beste Sara

Wat moedig dat je met je vraag komt. Zo te lezen ben je ongewild voor een grote uitdaging rond eten en opvoeden beland. Hierbij word je als moeder volop uitgedaagd, doordat er een conflict is tussen strijd om hem te laten eten, de twijfel aan je ouderschapskwaliteiten en de zorg waarom hij niet eet. Daardoor heb je te maken met hoop, wanhoop, nieuwe dingen proberen, onmacht en onbegrip. Het eten bij kinderen is een heel ander proces als bij volwassenen. Kinderen zijn van nature instinctieve eters. Om je gerust te stellen, hij doet dit niet om jou of zichzelf te pesten. Ook hij wil het beste voor zijn moeder en zichzelf, zelfs als hij het niet kan verwoorden. Jij hebt niets fout gedaan en dat je om hulp vraagt staat je te prijzen.

Wat je misschien herkent is dat het proces waar jullie nu in zitten een dynamiek geeft die jullie beide verstoort in het gevoel met je intuïtie, je behoeftes en lijf. Ik gun het je dat je een moeder-zoon relatie kan opbouwen los van deze zorg en mogelijk dagelijkse strijd.

Er zijn een aantal stappen die ik je wil adviseren. Allereerst is het voor iedereen van belang dat jij kan ontspannen en je hart weer durft en kunt volgen. Dat je vertrouwen hebt in je moederinstinct en dat je weet dat hij niet lijdt onder deze situatie.

Om dit te bereiken adviseer ik je dat jij je laat steunen door medici. Zij kunnen je helpen te ontdekken of er mogelijk een fysieke oorzaak aan dit probleem ten grondslag ligt. Hierbij kun je denken aan een anders werkend spijsverteringskanaal, maar ook allergieën. Laat ook regelmatig vaststellen dat er geen sprake is van ondervoeding. Het voordeel hiervan is dat dit geen onzekerheid meer oproept en jij weet welke keuzes in methodes je wel en niet kan maken.

Een ander belangrijk aspect is dat jij vrijstaat om naar je moederinstinct te luisteren. Breng eens in kaart wat jij nodig hebt om emotioneel ‘vrij’ te komen. Los van zorgen, onmacht, boosheid, angst, Misschien zelfs schuld, schaamte en twijfel.
Stel jezelf de vraag wat heb jij nodig om weer moeder te zijn, in plaats van zo de focus op het voeden. Je bent een fantastische vrouw, warm, betrokken vol goede zorgen die het beste wil voor je kind. Je hebt zoveel geprobeerd.
Lukt het je nog om te letten op en te genieten van wat er goed gaat in zijn en jullie leven. Probeer een stil te staan bij de liefde die je voor hem voelt. Als je terug bent bij je moederhart dan kun je weer beter onderscheiden hoe je moet omgaan met raadgevers en hulpverleners. Het lukt dan weer om je te beslissen of een advies aansluit bij hoe jij je mijn zoon kent. ‘Is dit iets wat ik wil doen?’, dus klopt het en voelt het goed.

Voor jullie als gezin adviseer ik je om een derde partij in te schakelen. Problemen rond voeding kunnen je in situaties brengen dat je tegen je moedergevoel in moet handelen, dit vergt veel van jou als moeder en van jullie als gezin. Het voordeel van ondersteuning is dat je deze strijd soms uit handen kan geven. Of als dat niet kan je steun kunt vragen of met je verhaal naar een specialist kunt. Deze specialisten, dit zijn eetteams verbonden aan verschillende ziekenhuizen, weten hoe moeilijk dit proces is, deze erkenning kun je wel gebruiken.  Doe dit niet alleen, daarvoor is de relatie met je zoon te kostbaar en een goede sfeer thuis te belangrijk. Deze jaren komen niet meer terug. Vraag je af wat je nodig hebt om op een fijne kleutertijd kunt terug kijken.

De specialisten die je begeleiden zijn vaak teams die zich hebben gespecialiseerd in in onderzoek en begeleiding of behandeling van kinderen met chronische problemen rond eten. Je kunt hier terecht via je huisarts. Tevens is er een website www.nee-eten.nl, hier vind je tips, steun en informatie voor een soortgelijke problematiek. Hier vind je ook een lijst met behandelteams. Mogelijk zit er een dichtbij jou in de buurt.

Ik wens je heel veel wijsheid en rust toe. Dat je weer mag weten dat je het goede doet.

Henrike