Dankjewel voor al jullie mailtjes op de afgelopen twee nieuwsbrieven. Ik ben nog bezig met beantwoorden (bare with me), maar wat mooi om te lezen hoe eerlijk en echt jullie naar jezelf kunnen kijken en dit kunnen delen.
Dit bracht me op het onderwerp voor deze nieuwsbrief. Want wat is het toch eigenlijk ontzettend verdrietig hoe we eten, en vooral onze gedachten over eten, gewicht en zelfbeeld in de weg laten staan van ons eigen blijdschap en vooral ons eigen genieten tijdens die dagen.
De titel van deze nieuwsbrief klopt direct al niet. Hoe eten onze blijdschap en genieten kan dwarsbomen. Het klinkt kloppend, maar dat is het niet. Namelijk, eten kan niks. Ik schrijf het vaker, maar eten kan jou niet dwingen iets te doen. Het heeft geen macht, het doet niks, kan niks. Het is niet eens een persoon. Nee, wij staan toe dat eten ons geluk en ons genieten doet dwarsbomen.
Waar december een tijd is waar we veel bij elkaar komen, vinden velen het vreselijk vanwege al dat eten. Of het nu het overmatige eten voor jezelf is of de oneerlijke verdeling in de wereld, deze negatieve gevoelens over het eten, zorgen ervoor dat het je genieten vermindert. Mensen maken zich meer druk om eten, dan om het in staat zijn van elkaar te genieten.
Ja, maar ik hoef niet te genieten van mensen. Ik ben blij als het voorbij is. Dat is iets wat ik vroeger dacht. Ik hoef dat allemaal niet zo. Laat me met rust en in alle rust. Laat me lekker in m’n introverte holletje zijn.
En dat is allemaal prima. Je mag dat denken. Totdat ik ontdekte dat ik gewoon moest leren liefhebben en leren genieten. Ik leerde een wereld kennen die ik nog niet kende.
En schrijvers zoals Brené Brown verduidelijken in prachtige boeken wat ik heb geleerd in praktijk. Dat elk mens (zelfs die introverte gekkerds zoals ik) is geboren om in connectie te zijn met andere mensen. Zichzelf te zijn. Gekend te zijn. Geliefd te zijn. Eerlijk en authentiek.
Hoe doe je dat? Hoe deed ik dat?
Mijn simpele antwoord: leren liefhebben. Leer mensen liefhebben. Zoals ze zijn.
Zo wil ik zelf tenslotte ook geaccepteerd worden. Zoals ik ben.
Al dat ‘eetgeneuzel’ wordt minder belangrijk zodra je dit gaat oefenen.
In het midden van de chaos, de troep en het gedoe. Want ja, dat komt er soms wel bij.
De focus ligt niet op eten, de focus ligt op samenzijn. Ook rond de eettafel. Het eten brengt mensen samen. Het verbindt mensen. Niet als je je druk maakt om dat eten, de hoeveelheid, wat precies. Wél als je jezelf toestaat volledig te genieten en mensen écht te zien.
Begrijp me niet verkeerd – ik weet dat er in december heel veel snoep en eten voorbij komt. Ik ben net goed op weg met het kwijtraken van mijn overtollige zwangerschapskilo’s en ik hoef ze er echt niet per se bij te hebben, ook niet een paar. Het kost al moeite genoeg. Gelukkig kan dat ook allemaal samengaan, winst voor iedereen. Genieten van feestdagen, niet aankomen, lieve mensen om je heen en ook af en toe wat snelle gezonde maaltijden. Al die dingen kunnen, zonder je druk te maken (al is het soms wel een beetje oefenen).
Later meer!
Liefs, Sharon
){kind=link}