De laatste tijd doen berichten over voeding me steeds meer aan het kip/ei verhaal denken. Wat was er eerder, de kip of het ei? De kip natuurlijk, maar je snapt de strekking.
Zo hebben mensen het over darmbacteriën die ervoor zouden zorgen dat je ongezonder eet, of koffie dat er blijkbaar voor zorgt dat je meer suiker zou eten, of als je veel ‘slecht geraffineerd’ McDonalds eten eet, je dik en waarschijnlijk ongezond wordt. Nu is dat misschien zo, maar ook weer niet.
Wat?
Als ik een stukje chocolade eet, heb ik spontaan zin om de hele reep op te eten. Je zou kunnen zeggen dat een stukje chocolade ervoor zorgt dat ik meer chocolade gaat eten.
Behalve, wanneer ik dat niet doe. Die chocolade is niet de baas over mij. Chocolade kan niet praten, niet dwingen, niet smeken. Hoe aantrekkelijk chocolade ook is, ik heb zelf de keuze om het wel of niet te eten. Wanneer ik een hap neem en alle mijn hersensignalen dansen en zingen MEER, MEER, MEER! Zelfs dan kan ik nog steeds beslissen wel te eten of niet te eten. Daar kan ik de chocolade niet de schuld van geven.
Eten is niet de baas over mij. Eten kan mij niet dwingen iets te doen. Ik heb altijd een keuze.
Voedingsberichten zijn vaker zo. Alsof eten je iets forceert te doen. Alsof eten je kan bedreigen: ‘Sharon, als je me nu niet heel snel in je mond stopt…” Laatst las ik dat koffie ervoor zorgt dat je meer suiker eet. Behalve natuurlijk, als je dat niet doet.
Ik leer mijn dochter: jij bent de baas over jou. Ik ben de baas over mij. En zo is het ook. Naar mensen toe, maar ook met eten. Ik bepaal hoeveel suiker ik eet, dat is niet afhankelijk of ik vandaag koffie drink of niet.
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Ik ben de baas. Ik ben degene die naar de supermarkt gaat. Chocolade in het winkelmandje doet. Op de band legt. Afrekent. Thuis openmaakt. In mijn mond stopt. Eet.
Wat ik bedoel is dat we eigenlijk nooit slachtoffers zijn van wat we eten. Wij kiezen ons eigen voedsel en we eten dat. Als dat niet is wat je wilt eten, dan zou je kunnen nagaan waarom je het toch eet. Niemand forceert je namelijk om iets te eten wat je niet wilt eten. Eten zelf kan al helemaal niks. Chocolade vliegt niet je mond in, patat moet met de hand in je mond gebracht worden en zelfs stroopwafels hebben jouw hulp nodig om gegeten te worden.
Je kunt voeding dus niet echt de schuld geven van wat je eet. Niet dat er per se een schuldige moet zijn, want zo hoef je eten helemaal niet te benaderen.
Gister probeerde ik de nieuwe smaak Tony’s Chocolonely: Wit Stracciatella. Een behoorlijke sweetspot voor mij, zo veel lekkers in één hap. Ik had geen snackmoment ingepland die dag, kocht toch de nieuwe smaak, besloot het toch te proeven en nog een aantal stukken meer te nemen. Dat ik dat deed, is niet de schuld van die chocolade, ik deed het helemaal zelf. En het is ook normaal dat je van zoiets lekkers nog een paar hapjes wilt. Dat is ok. Ik voel me daar niet schuldig over. Maar ik weet wel dat als ik niet teveel chocolade wil eten, ik toch ergens in het proces moet stoppen. Door het bijvoorbeeld niet te kopen. Of niet open te maken. Of niet méér stukjes te nemen. Ik beslis dat.
Met vallen en opstaan. Dat gaat ontzettend goed, 1000 keer beter dan vroeger. En toch heb ik af en toe zo’n momentje. En dat is ok. Inmiddels heb ik ook geleerd dat dat ok is.
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Maar het helpt om te weten dat IK dit kan veranderen, en niemand anders. Ook Tony’s Chocolonely niet.
Als je namelijk gelooft dat chocolade ervoor zorgt dat je meer eet, koekjes je dwingen de rol te eten, en blijkbaar koffie ervoor zorgt dat je meer suiker eet, dan zal het ook zo zijn. Door te geloven dat je hier iets aan kunt doen, heb je al een eerste stap. Wanneer je gelooft dat jij er iets over te zeggen hebt, dan betekent dat dat je ook gaat kijken wat je kunt doen, hoe je je eetgedrag kunt veranderen. Je kunt kijken hoe je ervoor zorgt dat je je niet tonnetje rond eet aan chocolade. Geloven dat je er iets aan kunt doen, zorgt er op lange termijn voor dat je er ook daadwerkelijk iets aan kunt doen.
Dat gaat niet spontaan ontstaan, net zoals gezonde maaltijden niet zomaar door je brievenbus komen, maar als je daar bewust mee omgaat en dat proces van verandering aan wilt gaan, dan kun je dat 🙂
Dat was ‘m weer voor vandaag 🙂
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
