Wanneer je een nieuwe eetstijl begint, zoals suikervrij eten – dan ben je geneigd op maandag te beginnen. Je krijgt een lijst van dingen die je wel en niet mag eten. Dingen die wel en niet kunnen. Misschien zelfs weekmenu’s die je moet volgen. En dat is ook lekker makkelijk. Dat doen we niet voor niks, dat betekent dat je zelf niet hoeft na te denken, dat je alleen maar de regels hoeft te volgen en dan doe je het meteen ‘perfect’.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb daar niets tegen en er is een plek voor deze manier van een nieuwe eetstijl aanleren. Alleen op Voedzo doen we dit niet op die manier. Ik vertel je niet wat je wel en niet mag eten. Dat zou je gemakkelijk kunnen volgen, maar het probleem is dat ik ook graag wil dat je over een half jaar nog steeds iets hebt. Ik wil niet dat je halverwege afhaakt, ik wil niet dat je dingen eet die je niet lekker vindt, en ik wil al helemaal niet dat je een programma perfect volbrengt, om vervolgens weer langzaam terug te vallen in oude gewoonten.
Zo leer je niet suikervrij eten
Dat is NIET de weg naar succes. Je doet het dan misschien tijdens een programma nagenoeg perfect, maar als het niet succesvol is op lange termijn, wat heb je daar dan aan? Dan kun je zeggen dat je het tijdens het programma hebt ‘volgehouden’, maar je bent geen veranderd mens, met veranderde EIGEN gewoonten, die bij jou passen.
Ik wil niet dat je over een half jaar op zoek moet naar een nieuw programma, omdat je denkt dat je dat nodig hebt.
Het begin is altijd makkelijk. Zelfs suiker minderen. Na een aantal weken wordt het moeilijker. Want we houden nu eenmaal van oude gewoonten en na een aantal weken gaan die hard aan ons trekken. Dan denken ze: wat doe je, het was even grappig, maar stop er nu maar mee. Eet die tompouce, eet die stroopwafel, kom terug naar je oude comfortabele heerlijke gewoonten.
Informatie rondom suiker is ook niet alles
Nu dat is neergezet, gaan we meteen even door over informatie. Heel lang hebben we gedacht dat goede informatie wel voldoende is om je levensstijl te verbeteren. Als je maar weet hoe het zit, dan is dat voldoende om je leven te beteren, toch?
In praktijk blijkt dat niet zo te zijn. Weten waar suiker in zit en weten dat teveel suiker niet goed voor je is, is niet voldoende om zomaar je suikergewoonten te minderen.
Informatie is wel essentieel. We hebben de goede informatie nodig voor een verandering. Dat is stap 1. Stap 2 is echter niet minder belangrijk. Bij stap 2 leer je hoe je die informatie kunt ombuigen naar praktische uitwerking in je dagelijks leven.
Zonder stap 2 heb je helemaal niks aan stap 1. Sterker nog. Als je weet wat teveel suiker doet, maar je slaagt er niet in dit ook praktisch in je leven toe te passen, kun je je schuldiger voelen, dan wanneer je niks zou weten. En een schuldgevoel rondom eten is niet ok. Teleurstelling in jezelf is ook niet ok.
Daarom is stap 2 essentieel.
Je mindset is belangrijke sleutel bij minder suiker eten
Altijd als we aan nieuwe voornemens beginnen, een nieuw programma starten, dan willen we er vol invliegen. Die energie kun je mooi gebruiken voor een geweldige kickstart van het proces. Hoe vliegend je kickstart ook is, op een gegeven moment is die ‘eerste liefde’, die eerste energie voor het nieuwe proces langzaam aan het wegebben. En dan komt het neer op jouw zin om door te gaan, zonder die kracht van ‘het eerste begin’ en de energie die erbij komt.
Herken je dat, dat je in het begin super enthousiast bent en er vol voor wilt gaan. Dat je vastberaden bent het varkentje te wassen en je zeker weet dat het gaat lukken? Dat de eerste dagen met gemak voorbij gaan en je het allemaal enorm soepel vindt? Totdat die eerste energie vermindert en het opeens moeite gaat kosten. Het nieuwe is er vanaf en je moet er echt iets voor doen. Dát zijn de momenten die gaan tellen in je proces naar minder suiker. Dat zijn de momenten dat je meters maakt.
Ja maar, ik moet nu echt wat suiker eten!
Ik weet nog dat ik trainde met een personal trainer en bij de krachtoefeningen, wanneer ik écht niet meer kon, verzekerde hij me dat dÃt de momenten zijn om door te zetten. Om de serie van 10 af te maken. Die laatste paar, wanneer je écht niet meer kunt, die zijn het belangrijkste voor de spieropbouw. Ook al zijn ze een beetje slordig, ook al helpt hij een beetje mee, die laatste paar móest ik afmaken, want die maakten het verschil. Waren ze het meest pijnlijk? Ja. Schreeuwde mijn hele lichaam: STOOOP! Ja. Verzuurde alles? Ja. Die laatste paar keer, daar ging het om.
Ook met het minderen van suiker zul je lastigere momenten tegenkomen. De kans is groot dat dat niet de eerste week is, maar pas daarna. Op die momenten, wanneer je niet meer profiteert van die eerste energie en dat eerste enthousiasme, ga je het verschil maken. Daar zitten je overwinningen. Daar kun je leren om écht te veranderen.
Je overwinningen zitten niet in je vermogen om het proces 100% perfect te doorlopen. Juist niet. Je overwinningen zitten in het opstaan wanneer je gevallen bent. In je keuzes wanneer je het lastig vindt. Het besef dat je het echt kunt leren, zelfs als je op een dag veel suiker hebt gegeten of gedronken. Dat het voelt dat je ‘toegegeven’ hebt. Juist dan kun je het verschil maken.
Waarom suiker minderen ontzettend moeilijk kan zijn
Suiker minderen, of afvallen, lukt weinig mensen. Het ligt niet aan de informatie. Dat we weten hoe we moeten afvallen, betekent niet dat het ook echt lukt. Meer sporten en minder eten. Het klinkt bijna te simpel om waar te zijn. Feit is dat afvallen juist heel erg moeilijk is. Weten wat je moet doen is één ding. Het echt doen is stap 2. Weet je nog?
En dan heb je ook nog de mensen die zeggen dat het heel simpel is. Niet alleen stap 1, maar ook stap 2. Het is waar dat het voor sommige mensen makkelijk is om op gewicht te blijven, of niet veel suiker te eten. Maar meestal zijn dat mensen die er nooit moeite mee gehad hebben. En die mensen vertellen dan hoe simpel het eigenlijk is. Maar alleen omdat het voor hen simpel is, betekent niet dat het voor ons ook simpel is. En door te geloven dat het eigenlijk heel makkelijk is, en vervolgens zelf grandioos te falen, kan ervoor zorgen dat je je gewoon een mislukkeling voelt.
Dat iets voor iemand simpel is, betekent niet dat het voor jou simpel is.
Je mag voor jezelf bedenken wat makkelijk voor jou is en wat moeilijk voor je is. Jouw strijden zijn niet iemand anders z’n strijden. Op jouw beurt heb jij weer andere dingen die jou gemakkelijk afgaan. Dat dit toevallig niets met voeding te maken heeft, misschien. Maar iedereen is goed in z’n eigen unieke dingen.
Je mag dus zeggen dat suiker minderen voor jou ontzettend moeilijk is.
Maar het klinkt zo simpel op gewoon wat minder suiker te eten en minder te snoepen
Suiker minderen klinkt ontzettend simpel. En in je hoofd zou het ook simpel moeten zijn. Maar de kans is groot dat je het al hebt geprobeerd en niet succesvol bent geweest. Of het ging niet naar wens.
Er wordt gezegd dat het geen goed idee is om iets moeilijk te noemen. Stel je voor. Stel je voor dat het te moeilijk is. Stel je voor dat je het niet kunt. Stel je voor dat mensen geen moeilijke dingen willen doen.
Ik heb geaccepteerd dat suiker minderen iets heel erg moeilijks is (geweest) voor mij. Ik vind het moeilijk en ik heb er jaren over gedaan om wél te eten wat ik wil, maar niet teveel suiker te eten. Het Ãs moeilijk voor mij om een reep chocolade in de kast te leggen en die niet helemaal op te eten. Of een pak favoriete koekjes. Ik vind dat moeilijk en dat is ok.
Ik kan je meteen vertellen dat het wél kan. Je kunt die overwinningen behalen. Ik vond het ontzettend moeilijk, en ik kan het ook. Voor de één is het moeilijker dan voor de ander. Misschien heb je het helemaal door. Misschien is het nog even oefenen.
Waarom kan het dan zo moeilijk zijn?
Waarom het zo lastig is? Om af te vallen, of om suiker te minderen? We denken dat het gemakkelijk is. En dat is het niet voor iedereen. Denken dat het makkelijk is, zorgt vaak snel voor teleurstelling. Je denkt ‘dat doe ik even’ en als je dan tegenslag na tegenslag hebt, dan raak je teleurgesteld en ontmoedigd.
Tegenwoordig moet het ook vooral makkelijk zijn, want stel je voor dat het moeilijk is.
Maar even echt: moeilijk of niet, je kunt moeilijke dingen doen.
Ook al is het lastig, je kunt lastige dingen doen. Je kunt die overwinningen behalen. Echt. Je hoeft het nog niet eens te geloven. Je hoeft maar één ding te doen: doorgaan. Niet stoppen, doorgaan. Wanneer je valt, sta je op. Zit het tegen, ga je door. Eetbui? Dat is dan zo. Geen straf, doorgaan. De draad oppakken en doorgaan. Dat is het enige wat je hoeft te doen.
Wat als het suiker minderen niet 100% perfect gaat?
En dat is precies waarom we tegenwoordig zo’n moeite hebben met veranderingen in onze eetgewoonten. We willen maandag beginnen, en vanaf dat punt 100% succesvol zijn. Alles moet perfect, alles moet geweldig, alles moet in complete controle. We volgen de regels, we volgen het weekmenu perfect.
En als het dan lastig wordt, of het lukt even niet, heb je niets om op terug te vallen, behalve wat je al kent. Je oude gewoonten. En dan ga je weer. Terug naar hoe het was. Je wilt niet, maar je hebt niets anders.
Het proces om iets nieuws te leren werkt niet zo. Dat is hetzelfde als zeggen dat je op maandag een perfect pianospeler wilt zijn. En dan komt maandag, en dan? Niemand zal dat ooit als doel hebben, omdat we weten dat een goede pianospeler jaren en jaren intensief moet oefenen. Het ontstaat niet opeens.
Om de één of andere reden verwachten we dit wel van onszelf op gebied van eten.
Dat dit niet realistisch is, hebben we niet door.
Dat dit niet kan, hebben we niet door.
De grap is (soort van), het maakt niet uit of je het door hebt of niet, als het niet werkt, werkt het niet. De teleurstelling volgt. Het falen volgt. En we denken dat het onze schuld is.
Als ik van je vraag om vanaf vandaag een professioneel pianospeler te zijn, zul je me zeggen dat dat niet kan.
Op mijn beurt vertel ik jou dat je geen perfecte suikerverminderaar zal zijn vanaf vandaag.
Net zoals met piano spelen, begin je. Je hebt een voornemen, je hebt een doel. Dit is je vertrekpunt. Je bent waar je nu bent, en je doel is om vooruit te gaan. Je doel is om suiker te minderen, totdat je op het punt bent wat volgens de richtlijnen ok is. Of waar jij jouw lat ook wilt leggen.
Je gaat aan de slag met je doel en oefent. Net als met de piano. Oefenen, oefenen, oefenen.
Meer leren, oefenen en moeilijke momenten
Mijn dochter (6) is op dit moment aan het leren lezen. Voor mij is dat een tijd geleden en is het kunnen lezen vanzelfsprekend. Ik weet ook niet meer goed hoeveel tijd en moeite het me gekost heeft om te leren lezen, en hoe lang ik daar over heb gedaan. Alles wat ik weet, is dat ik het al heel lang kan.
Het ene kind in haar klas gaat supersnel en heeft direct gevoel voor het lezen. Het andere kind heeft er meer moeite mee en moet extra oefenen. En dat is best pittig, want als je de hele dag al op school zit en je bent 6, dan heb je weinig zin om thuis nog meer te moeten lezen of werken. Je bent er de hele dag mee bezig joh.
Toch zal elk kind leren lezen. Zonder uitzondering. Er zullen kinderen bij zitten die het leuker vinden, en kinderen die het minder leuk vinden. Sommige kinderen zullen honderden boeken in hun leven lezen, en andere kinderen alleen het hoognodige. De één heeft het als hobby, de ander niet. De één heeft er aanleg voor, de ander minder. En toch leert elk kind lezen.
Zo is het ook met eten, en suiker eten. De één heeft er meer moeite mee, en dat is ok. De ander gaat het gemakkelijk af, alleen maar fijn.
We hebben allemaal onze eigen zoete uitdagingen
Op gebied van eten zijn wij allemaal anders. Ik zie dit terug in mijn kinderen. Ik heb veel voorbeelden van mijn kinderen. Waarom? Omdat kinderen het ideale voorbeeld zijn in het kader van oefenen en leren. Mijn kinderen kunnen dingen nog niet, die ik allang kan. Die jij ook allang kunt. En we zijn allemaal soort van vergeten dat er een tijd was dat we dat niet konden. Er kunnen allerlei redenen zijn dat we volwassen worden en denken dat we geen nieuwe dingen kunnen leren. Dat we sommige dingen gewoon niet kunnen. Dat we er niet voor zijn weggelegd. Dat we het niet in ons hebben.
Ik kan me voorstellen dat er kinderen in groep 3 zijn die dat zouden kunnen denken. Dat ze het niet in zich hebben om te leren lezen. Vooral de kinderen die extra moeten oefenen, terwijl ze er al geen zin in hebben, omdat het al zo moeizaam gaat. Stel je voor zeg. Maar ik ken geen kinderen die niet geloven dat ze ooit zullen lezen. Of rekenen. Of fietsen. Ook al kunnen ze het niet en hebben ze moeite met oefenen en leren, ze twijfelen niet aan het feit dat ze het zullen kunnen.
Waarom?
Ik denk dat dat te maken heeft dat niemand in hun omgeving gelooft dat ze het niet kunnen. De juf of meester weet dat ze het zullen leren, hun klasgenoten, de ouders, de buren, iedereen. Iedereen heeft het namelijk zelf geleerd vroeger en iedereen weet dat je kunt leren lezen. Er wordt nooit iets anders gecommuniceerd naar de kinderen toe en daarmee weten ze zelf ook dat ze het zullen kunnen.
Volgens mij kan ik het niet….
Natuurlijk hoor ik mijn dochter weleens verzuchten. ‘Ik kan het niet. Ik kan niet goed lezen’. Je zou dat kunnen beamen. Ik bedoel, ze zou deze tekst echt niet kunnen lezen, dus echt goed lezen kan ze niet. Ik kan veel beter lezen. Dat is niet hard, maar het is een feit. Dat betekent niet dat ik haar ga vertellen dat ze het inderdaad niet kan, dat ze slecht is in lezen en dat ze het wel nooit zal leren. Dat is niet ok om te zeggen.
En hoe vaak zeggen wij dat tegen onszelf?
Hoewel ze nu niet ontzettend goed kan lezen, is dat ok. Het hoort namelijk bij haar leeftijd. Het zou gek zijn als mijn dochter zich zou vergelijken met mij. Ik heb al heel veel jaren ervaring in lezen, en zij is net begonnen. Maar hoe vaak vergelijken we onszelf met iemand die al veel verder is in het proces en al veel meer ervaring heeft? En vinden we dat we net zo ver zouden moeten zijn? Mijn lees skills zouden mijn dochter hoop kunnen geven dat ze, als ze blijft oefenen, net zo goed kan leren lezen als ik. Of misschien zelfs beter. Leren is een proces. Je leert door te oefenen.
Kinderen laten ons dat elke dag zien.
Dus. Net zoals kinderen op verschillend tempo en verschillend niveau leren lezen, kunnen ze op een gegeven moment allemaal lezen. De weg ernaar toe is verschillend, en ze stoppen niet allemaal op hetzelfde niveau. Maar, dat ze het straks kunnen, is een feit.
Het Judah dieet
Mijn zoon (3) is een lange, slanke jongen. Gezond, maar geen grammetje teveel. We grappen weleens dat iedereen het Judah dieet zou moeten volgen (zo heet hij). Dan eet je heel weinig, je probeert bijna niks en eet je zelfs van je favoriete ijs maar een half bolletje, omdat je dan niet meer hoeft. Dan schuif je het dus aan de kant met een vies gezicht. Ik herhaal. Favoriet ijs. Daar blijft iedereen slank van. Duidelijk heb je in het Judah dieet geen last van overeten en moeite met maat houden, omdat mijn zoon een heel natuurlijke, heel duidelijke stop heeft wanneer hij genoeg heeft. Van baby af aan heeft hij dat. Zelfs met borstvoeding dronk hij weinig en genoeg, maar hij dronk absoluut niet als hij geen honger had.
Zet daar mijn dochter (6) tegenover. Die dronk als baby al borstvoeding tot in eeuwigheid. Uren en uren zat ik haar te voeden. Ze was een michelin poppetje en oversteeg qua gewicht de bovenste stippellijn. Haar bouw is sowieso steviger. Dat trekt allemaal bij wanneer ze vast voedsel gaan eten, ook bij haar. Maar dit is mijn Bourgondiër. Ze houdt van het mooie leven en van lekker eten. Ze kan blijven eten van dingen die ze heel lekker vindt. De natuurlijke stop is wel aanwezig bij ‘gewoon’ eten, maar bij dingen die ze lekker vindt, zijn er minder remmen.
Van baby af aan zijn er verschillen. In hoe we leren lezen, en hoe we eten. Sommige worstelingen hebben we van kleins af aan, andere zijn aangeleerd, en weer andere zijn juist nooit aangeleerd.
Het betekent niet dat we het niet kunnen leren. Maar zoals mijn twee kinderen verschillende ondersteuning nodig hebben met hun eetgewoonten, heb jij je eigen worstelingen, obstakels en hindernissen. Er zijn dingen waar je goed in bent, en dingen waar je minder goed in bent. Er zullen dingen zijn die je zo onder de knie hebt, en er zullen dingen zijn waar je keer op keer de beslissing moet maken om het echt te willen leren.
En iemand anders doet het weer geheel anders.
De hoop die je mag hebben is dat je het kunt leren. Suiker minderen, maat houden, minder eten, gezond eten en voldoende water drinken. Eten los van emoties en bewust eten in gezelligheid.
Minder suiker eten zonder regels
Hanteer geen regels in het minderen van suiker eten. Geen goed of slecht. Met regels bedoel ik voorschriften. Het soort waarvan je denkt ‘dit mag ik nooit meer’ . Of misschien, ‘dit mag ik nooit meer, totdat ik het kan – succesvol ben – op gewicht ben – etc’. Regels zijn die dingen waar je je aan moet houden, en anders ben je slecht. Dan heb je een foute dag. Dan heb je een misstap begaan. Je bent dus in overtreding van de regel. En dat is fout. Het is zwart wit. Of je houdt je aan de regel, of je overtreedt. En mensen die in overtreding zijn, krijgen een boete. Misschien niet de allereerste keer, maar ga lang genoeg door en de meesten zorgen voor hun eigen boete: teleurstelling, negatieve gedachten, verdriet, wanhoop, schuld, schaamte. Je boete is weliswaar niet in geld, maar wel een aanslag op je humeur en eigenwaarde.
Regels en die negatieve gevoelens over overtredingen, dat doen we niet meer. Of nou ja, je kunt ze best tegenkomen, maar weet dat het niet ok is. Dat je ze niet hoeft te accepteren. Dat je niet hoeft in te stemmen en dat het niet waar is.
Geen regels, maar richtlijnen om gezond met suiker om te gaan
We gaan niet aan de slag met regels, maar met richtlijnen. Die scheppen een beeld van hoe je ideale situatie eruit ziet. En daar gaan we naartoe werken. Dit komt niet precies, en gaat niet perfect.
Het is belangrijk dat je dit verschil ziet.
Tegenwoordig wordt het woord leefstijl vaak ingezet voor bepaalde diëten, maar ze bestaan volledig uit regels waar je je aan moet houden. Dit is geen leefstijl. Dat is een dieet met regels. Ik wil graag dat je het verschil ziet.
Een dieet is heel nuttig als je allergisch of intolerant bent. Als je een lactose-intolerantie hebt, is het logisch dat je een lactosevrij dieet volgt. Dit is dus een vaste regel, waar je niet omheen kunt. Regels zijn dus niet per se slecht, maar dienen hun doel op gepaste momenten.
Onze gewoonten zijn krachtig, ook bij de hoeveelheid suiker die we eten
Gewoonten zijn die dingen die we dagelijks doen op (bijna) automatische piloot. We hoeven er niet echt over na te denken, ze kosten geen energie. Als je elke dag een broodje pindakaas maakt voor jezelf, zul je niet hoeven na te denken over dit proces. Echter, als je iets anders gaat eten, bijvoorbeeld hummus met sla en komkommer, dan kost het energie. Waar ga je dat kopen? Heb je het in huis gehaald? Je bent niet gewend het mee te nemen uit de supermarkt. Wat is je favoriete merk? Dat moet je eerst uitproberen. Welke smaak dan? Ook dat moet je uitproberen. En op dag 3 pak je de sla en is die sla niet goed meer. Ook even wennen. Dan moet je gaan bedenken hoe je dat gaan aanpakken zodat je geen verlepte sla hebt.
Allemaal niet onoverkomelijk. Maar het kost meer tijd dan even snel je broodje pindakaas. Je zult moeten wennen aan nieuwe dingen, en manieren vinden om die sla vers te houden, bijvoorbeeld.
Zo liep ik altijd een vaste route naar school. Ik hoefde er niet over na te denken, ik ging gewoon. Het kostte me geen energie. Totdat ik besloot dat een andere route handiger was. Toen heb ik een aantal ochtenden echt bewust moeten opletten de goede route te nemen. Want ik ging automatisch mijn oude route lopen. Keer op keer moest ik bewust kiezen voor de nieuwe route. Tot ik dat vaak genoeg had gedaan, en dat mijn nieuwe gewoonte geworden was. Nu loop ik automatisch die nieuwe route. Wat nu geen nieuwe route meer is.
Onze gewoonten maken ons leven makkelijker. Ze zorgen ervoor dat we automatisch keuzes maken, zodat we onze hersenen er niet mee hoeven te belasten. Ze zorgen dat we ons druk kunnen maken over andere dingen, en niet over de dingen van alledag. Ze zijn ‘gewoon’.
Minder suiker eten kost je gewoon meer energie dan normaal
Wanneer je je gewoonten gaat aanpassen, kost dat energie. Zelfs bij iets simpels als je route naar school of je broodbeleg. Des te meer wanneer je al jarenlang, misschien je levenlang, teveel suiker eet. Dat is gewoon voor je, en dit veranderen gaat niet van vandaag op morgen. Je zult bewust, elke keer, die keuze moeten maken. Soms zul je per ongeluk de oude route nemen. En wat betreft suiker: soms zul je bewust de oude route nemen, omdat je geen zin hebt in de nieuwe route.
Dat is allemaal ok. Dat hoort erbij.
Zolang jij elke keer de keuze blijft maken om voor de nieuwe route te gaan, dan zal de nieuwe route je gewone route worden. En zo worden ze een onderdeel van je levensstijl.
Een kleine aanvulling: ik werd nooit emotioneel of verdrietig als ik de oude route naar school nam. Het is meer een ‘oeps’ gevoel. ‘Oeps – ik zou de andere kant op gaan. De volgende keer weer de nieuwe route nemen’. Zo abstract mogen we ook naar onze ‘oude routes’ kijken rondom eten. We streven naar de nieuwe routes, maar als je een keer de oude neemt, is dat niet een wereldramp waarbij alles verpest is en je waarschijnlijk wel voor altijd vast zit aan de oude route. Doordat wij ons zo emotioneel kunnen gedragen, gebeurt dit ook. Maar je kunt er ook voor kiezen om het objectief te bekijken – en te zien dat je de oude route genomen hebt. Even ‘oeps’ te denken en dan weer de nieuwe route nemen. Niet morgen, volgende week of maandag. Gewoon de volgende keer dat je gaat lopen (eten dus).
Jouw richtlijnen op gebied van suiker
Voelt het weleens alsof je een klein suikerbeestje in je hebt, die soms gigantisch groot wordt en opeist dat je alle suiker om je heen opeet? Ik gebruik het voorbeeld van een innerlijk suikerbeestje, omdat het heel sprekend is voor wat er inwendig gebeurt wanneer je suiker eet en wanneer je suiker gaan minderen. Het zorgt voor de goede mindset. Het is heel makkelijk om je suikerbeest te blijven geven waar het om vraagt. Je suikerbeest is ook gewend om dit te krijgen. Het hoeft maar te vragen en jij serveert. En als je weigert, kan je suikerbeestje een kleine tantrum geven, net zoals een peuter dit kan doen wanneer hij/zij zijn zin niet krijgt. Je kunt weerstand verwachten.. Dat is niet erg, dat is normaal.
Weet dat jij de baas bent. Dat suikerbeestje in je kan jou niks maken. Hij kan wel hard schreeuwen. Dat kost energie. Je zult ermee leren omgaan. Het doel is om dat suikerbeestje te temmen.
Wat eet jij waar veel suiker in zit?
Maak je niet druk om alle waarschuwingen voor ‘verborgen suikers’ enzo. Het is niet je grootste obstakel. Je hoeft echt niet per se etiketten te lezen. Begin met de ‘grote’ dingen.
Suiker minderen is technisch gezien minder moeilijk dan het lijkt. Namelijk. De grote massa suiker krijg je niet binnen via die gram in je kipfilet, die 2 gram in je plasje ketchup of die minigram in blikgroenten. De grote massa’s suiker krijg je binnen via:
- sap en smoothies
- frisdrank
- energiedrank
- taart, cake, muffins
- koek
- chocolade
- ijs en toetjes
- snoep
- zoet broodbeleg
- suiker in koffie, thee, pap, etc.
En suiker in groenten en fruit dan?
En ik laat je ook alvast weten dat fruit en groenten eten een goede gewoonte is. Eten, dus niet in smoothies enzo, gewoon eten. In de originele, gehele vorm. De richtlijn die je aan kunt houden is 2-3 stuks fruit per dag (hou het daar ook bij, dit is genoeg) en 250 gram groenten (anders dan bij fruit kun hier gerust meer eten, als je wil). Zie de 250 gram als een soort minimum.
En de suikervervangers dan?
Zoet is zoet. Je brownie zoeten met appelmoes en zoete aardappel en ahornsiroop maakt niet uit. Dat telt nog steeds mee als brownie. En brownie valt in het lijstje. Het maakt me niet uit met wat voor bijzonder suiker of wat voor normale suiker je het zoet. Valt het in het lijstje, dan valt het in het lijstje 😉
Mooi aanvullend actiepunt voor komende week
Aan de hand van dit artikel kun je nadenken over hoe het eigenlijk bij jou zit. Denk na over de suiker die je eet volgens het lijstje hierboven. Wat krijg je standaard binnen op een dag?
En wat krijg je impulsief binnen? Dus wat plan je niet, maar belandt om één of andere reden toch in je mond?
Als je dit beeld duidelijk hebt, bedenk dat welke dingen je deze week wilt laten staan. Je hoeft niet alles te schrappen. Het mag wel, voor de avonturier, maar let op dat te veel hooi op je vork niet per se nodig is, en het kan tegen je werken. Hoe meer je schrapt, hoe meer energie dat kost.
Voor sommigen zal het een les zijn om stap voor stap te leren bewegen en leren.
Veel succes en onthoud: je kunt het!
