Suiker is suiker. Dat hoor je zo vaak, en het is ook zo. Ik dacht een aantal jaar geleden dat het iets anders lag, maar dat bleek niet waar. Suiker is gewoon suiker. Maar, je eet niet alleen de suiker. Soms wordt er zo naar componenten van voeding gekeken, dat je bijna zou vergeten dat we gewoon eten eten. Suiker is suiker, maar een appel is geen koekje. Deze bevatten wel beiden suiker, maar duidelijk is een appel geen koekje.
Die hardnekkige appelverslaving
Weet je nog de laatste keer dat je een zak appels kocht en je jezelf niet in kon houden tot thuis en de zak appels al op had voor je er erg in had? Of dat je ’s avonds op de bank zit en langs je kasten speurt naar eten, besluit een appel te nemen en dit keer echt maar één. En voor je het weet zit je aan je vijfde appel op de bank, gedachteloos naar binnen te schuiven? Wanneer had je dat voor het laatst?
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Suikerklontjes = de ultieme suikerbom
Met appels heb ik dit nog nooit gehad, met koekjes wel. En chocolade. Met geen enkel fruitsoort heb ik zo’n reactie, misschien soms met mandarijnen. En wanneer ik zwanger ben (nu dus) met gedroogde vijgen. Maar ik heb die neiging nooit met suikerklontjes. Dat je gewoon niet van die klontjes af kunt blijven. En maar blijft eten. Terwijl dat de ultieme suikerbom is. Dus je zou verwachten dat dat ultiem genot is voor echte suikerverslaafden.
Koekjes, cake, taart, muffins en chocolade
Heeft het dan minder (wellicht gedeeltelijk) te maken met de suiker, maar ook andere factoren? Want waarom denken we bij suikerverslaving meestal aan koekjes, cake, taart, muffins, chocolade, etc? Deze voedingsmiddelen bevatten niet alleen suiker, maar ook een fijne hoeveelheid vet en zout. Is het dan dat die ‘suikerverslaving’ meer neigt naar het niet af kunnen blijven van bepaalde voedingsmiddelen die voor onze hersenen een fijne combinatie suiker, vet en zout hebben, zoals Michael Moss in zijn boek beschrijft? Met andere woorden, dat het gewoon ONTZETTEND lekker is! En je je eigenlijk een beetje schuldig voelt dat je het eet. Want het is slecht, wordt ons zo vaak verteld.
Hoe zat dat bij mij?
Ik heb geen idee hoe dat bij jullie zit, maar ik weet dat mijn ‘suikerverslaving’ van vroeger erg beperkt was tot koekjes, cake, taart, muffins en chocolade. Nog steeds heb ik weleens zin in zoet, maar meestal fruit of een vijg is dan voldoende. En soms heb ik wel zin in een koek of chocolade, en dan eet ik dat gewoon.
Er is een ander soort zin in eten, een hele speciale zin, waarbij ik meer zin had in die koekjes en chocolade. Dat is wanneer ik me verveelde, wanneer ik een slechte dag had, of een drukke dag, of wanneer ik op dieet was. Het was eten dat ik beter niet kon eten, niet teveel mocht eten van mezelf, wat het automatisch al speciaal maakt. En in mijn geval, had ik er dan extra zin in. Het was eerder een neiging tot ongezond eten, ook chips en patat bijvoorbeeld, waar ik dan zit in had. Ik at deze dingen uit slechte gewoonte en vanuit een vorm van emotie-eten, niet omdat er suiker in zit of omdat mijn hormonen uit balans waren.
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Comment (1)
Het is voor je lichaam de ultieme combo: suiker en vet, je lichaam vindt dit vanuit de oertijd heel handig, meteen energie, ideaal! Echter snappen je hersenen niet dat deze suikers en vetten niet in de vorm zijn die je eigenlijk wilt eten / je lichaam nodig heeft. De drang ernaar is er dus wel, maar je kunt zelf beslissen of je er naar luistert of niet. Ja, dat is soms wat moeilijk en dan zul je zwichten, maar andere keren ben je wat sterker en kies je voor fruit als je trek hebt in iets zoet.
Ik ben ook een echt een zoetliefhebber en inderdaad als je moe bent of een vervelende dag hebt gehad, neig je extra naar suiker, maar dat komt ook omdat je blij wordt van het eten ervan, maar dat zou je dus ook worden als je een gezondere vorm van suiker eet, zoals fruit of iets met honing.
