Een aantal weken geleden schreef ik over de toen aanwezige e-nummercrisis en dat ik het persoonlijk allemaal niet zo’n drama vond als sommige mensen dachten. Iedereen heeft recht op eigen mening, dus de één mag het drama vinden en de ander niet. Hoewel ik al heel lang niet meer over actuele onderwerpen schrijf, die de media ontroeren bijvoorbeeld, wil ik dat nu wel weer meer gaan doen. De reden dat ik er nooit over schrijf, is dat ik er nooit echt iets van vind. Maar nu heb ik ontdekt dat dat ook ok is en dat ik daar ook over kan schrijven. Eigenlijk verbazingwekkend hoeveel je kunt schrijven over er niets van vinden.
Lekker luchten
Als reactie op dat bericht kreeg ik een aantal reacties die suggereerden dat ik mijn hart aan het luchten was, gefrustreerd was of zelfs tenenkrommend zwaar gefrustreerd was. De mensen die me langer volgen, kennen mijn intentie iets beter en begrepen het bericht ook zoals ik het bedoelde. Feit is dat meer mensen het bericht lezen, niet alleen Voedzo volgers, dus ik snap dat je dat kan denken. Je kunt bij geschreven taal altijd maar zoveel overbrengen over je intentie en je hart erachter, mensen kiezen uiteindelijk zelf hoe ze het lezen, iemand die een mening deelt met een glimlach op het gezicht, of iemand die zwaar gefrustreerd vol woede aan het typen is. Dat is uiteindelijk je eigen filter.
Frustratie
Frustratie is een begrip waar een aantal dingen voor nodig zijn. Ik kopieer even van de meest betrouwbare bron op aarde, Wikipedia:
Frustratie (Latijn:frustrari) is de emotionele toestand van iemand die belemmerd wordt zijn verwachtingen, behoeften of doel te verwezenlijken. De oorzaak kan liggen in invloeden van buitenaf. bijvoorbeeld overmacht, en zich uiten door bepaalde karaktereigenschappen van de persoon in kwestie, zoals agressie of apathie.
Zie. Er zijn een aantal dingen nodig om gefrustreerd te zijn, de emotionele toestand, overmacht, doelen hebben, etc. Ergens een mening over hebben, betekent niet dat het frustratie is. Je kunt ergens een mening over hebben, zonder de emotionele toestand, zonder overmacht en het gevoel machteloos te voelen. Zonder woede of verdriet.
Volwassen temper tantrums
Ik heb al heel lang geleden besloten dat ik nooit schrijf vanuit frustratie. Ik vind dat persoonlijk geen prettige manier om te schrijven en dat doe ik dus ook niet. Schrijven uit frustratie is voor mij een soort temper tantrum voor volwassenen. Ik bedoel niet dat ik nooit volwassen temper tantrums heb, maar deze uit ik aan mijn man (ik weet het, de geluksvogel!). Ik zie regelmatig temper tantrums, ik heb een 3-jarige die er goed in is. Ik sta erbij en kijk ernaar. Hij doet het redelijk goed, al kan hij de zeer zeldzame maar zeer explosieve temper tantrums van mijn dochter niet overstijgen. Ieder zijn talent.
Zonde van mijn tijd
Ik vind volwassen temper tantrums niet inspirerend. Wanneer ik er eentje lees, vind ik dat voor mezelf niets toevoegen, niet verbinden. Het is een beetje schreeuwen, gillen, schelden, boos zijn en boehoe. Ik kan daar niets mee, maar dat kan persoonlijk zijn. Ik houd zelf van inspirerende mensen die een vernieuwende blik kunnen laten zien op dingen die ik nog niet zo had gezien. Die verder kijken dat de situatie en zich uitstrekken naar het verbeteren van zichzelf, hun relatie, hun gezinsleven, de opvoeding, relaties in het algemeen, voeding, leven in het algemeen. Mensen die het beste uit zichzelf willen halen en de mensen om zich heen. Het getuigt van visie, zelfcontrole en volwassenheid. Dingen waar ik ook graag naar streef.
Geen uitlaatklep voor frustratie
Eerlijk, jullie die mij volgen en mensen die per ongeluk op mijn site komen – gewoon uit respect voor jullie laat ik mijn temper tantrums achterwege. Het is niet de toon die ik wil zetten. En dat moet je denk ik ook niet willen. Voedzo is niet mijn uitlaatklep voor mijn gebrek aan volwassenheid en zelfcontrole en frustratie. Daar is al genoeg van in de wereld en het is niet wat ik wil. Daarnaast hebben heel weinig mensen hulp nodig met deze drie elementen. Het betekent niet dat ik nooit gefrustreerd ben, volledige zelfcontrole heb en mega volwassen in alle gebieden op mijn leven. Ik kan een heleboel punten van mezelf opnoemen waar ik in wil groeien en waar ik nog wel wat te leren heb. Dat is ok, want dat heeft iedereen. En daar ben ik ook eerlijk over.
Lekker ontspannen
Maar weet gewoon dat wanneer ik hier iets typ, ik rustig, relaxed en ontspannen aan het typen ben. Ik hoef niet te luchten, ik ben al gelucht. Met een glimlach op m’n gezicht. Onder geen enkele andere omstandigheid schrijf ik namelijk berichten. En altijd in de hoop dat ik niet teveel grammaticale fouten en typfouten achterlaat 😉
Comments (8)
Fijn! Zo kom je bij ook over trouwens, had niet anders verwacht dan dat dit erachter zit. Ga zo door! Lees alles met veel plezier en interesse.
Dank voor wat je doet!
NicoleAuteur
Zo lief, dankjewel <3
ik moet steeds een beetje lachen eigenlijk. Ik herinner me een blog hier over een liga koek en wat voor onzin dat was. Sorry.
Zo grappig dat je het voor de tweede keer aanhaalt 😉 Ik ben blij dat je er zo om kan lachen. Het heeft indruk gemaakt, iemand die in een blog beschrijft -3,5 jaar geleden- waarom ze haar baby geen babyliga’s geeft. Ik snap de link niet heel erg met dit artikel, als je liga’s geeft doe je dat, als je ze niet wil geven om welke reden dan ook, dan doe je t niet? Iedereen maakt z’n eigen keuzes, dat is het hele punt.
Ook ik houd van inspirerende mensen en jij bent er eentje voor me.
Lief Sanne, ik geniet altijd van je leuke, eerlijke en bemoedigende reacties <3
Grappig. Ik volg je nu een paar jaar en ik vind juist dat je de afgelopen jaren steeds genuanceerder bent gaan schrijven. Zo fijn dat zoveel dingen naast elkaar kunnen bestaan, en dat je ook terug kunt komen op eerdere overtuigingen of keuzes, dat geeft lucht 🙂 En lijkt mij heel volwassen 😉
Keep going!Ah leuk om te lezen! Zo ervaar ik dat zelf ook, leuk om zo terug te zien 🙂 Houden van het proces is eigenlijk heel leuk 😀 xx
