Ik had vroeger, nu alweer heel veel jaren geleden, weleens of wel vaker van die momenten dat ik 400 repen chocolade wilde eten en dan doorging tot ik heel erg misselijk was. En dan spijt had. Me dik voelde. Vies. En vooral heel dik. En schuldig. Want waarom doe ik dat? Waarom kan ik er niet vanaf blijven? Waar ik me dan weer voor schaamde. Waarbij je je bijna, of echt, schaamt wanneer je de chocolade koopt. En de papiertjes een beetje verstopt in je prullenbak. Dat soort dingen.
Niet echt leuk
Hoe dan ook. Zo’n hele eetbui is niet echt fijn. De gevoelens niet, datgeen wat het met je doet niet. Ik bedoel, gaat nu serieus een volwassen vrouw haar chocoladepapiertjes in de prullenbak verstoppen? En waarom eet je al die chocolade terwijl je dat eigenlijk niet wilt, maar toch doet, en ervan baalt bijna terwijl het gebeurt en daarna helemaal?
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Eten kan tijdelijk (terwijl je het eet) een soort verdovend effect geven, waardoor het zo fijn is om te doen. Dit stopt echter vrij snel, na het eten, en de negativiteit die de meesten na zo’n bui ervaren, zorgt ervoor dat je nog lager zinkt dan voordat je eet.
Wat kun je het beste doen na zo’n eetbui?
Maar wat is nu het beste wat je kunt doen wanneer je een eetbui hebt, of hebt gehad? De rest van de dag niet meer eten? Overgeven? Extreem gaan bewegen? Jezelf op een streng dieet zetten? Jezelf de dag erna niks laten eten? In de spiegel bekijken hoe je de chocolade aan je buik ziet groeien? Jezelf veel schuld en schaamte aanpraten?
Nee. Niks van dat alles is een goed idee. Geen van deze dingen zijn respectvol naar jezelf toe. Het beste wat je kunt doen is: niks. Gewoon helemaal niks. Geen straf. Geen schuld. Geen schaamte. Niks.
Er is nog meer…
Als je dat iets te weinig vindt, is er nog iets wat je kunt doen. Dat is bedenken wat er eigenlijk gebeurd is. Waarom wilde je dat eten? Wat was de aanleiding in eerste instantie? Hoe voelde je je? Wat is er aan de hand met je? Hoe gaat het eigenlijk met je? En hoe voel je je nu? Heeft het eten van al die dingen het opgelost? Was eten de oplossing? Of een afleiding? Wat is eigenlijk een echte oplossing voor die trigger?
Door bewust dit proces door te gaan, leer je over jezelf wat je triggers zijn. Misschien niet de eerste keer, maar ervaring leert. Je leert jezelf beter kennen, je leert wat er eigenlijk gebeurt, je leert wanneer je geneigd bent tot eten. Wanneer je een patroon ziet bij jezelf, kun je die gaan doorbreken. Als je bijvoorbeeld een hele drukke dag hebt en je dan altijd ‘controle verliest’, kun je aanvoelen dat je zin hebt in chocolade of een zak chip, omdat je een drukke dag hebt. Als je weet dat dat de reden is, kun je je ook bedenken dat een zak chips of een reep chocolade (of twee) misschien geen oplossing zijn voor je drukke dag. Je kunt vroeg naar bed gaan, of je kunt kijken hoe je dagen minder druk kunnen worden. Wat de oplossing ook is, eten is het zeker niet.
Gezonde oplossingen
Op deze manier kun je gezonde oplossingen bedenken waar eten nooit een onderdeel van de oplossing zal zijn. Vroeg naar bed gaan, iets rustigs voor jezelf doen, met een kop thee op de bank, een wandeling maken, muziek luisteren, afspreken met een vriendin, het kunnen allemaal betere alternatieven zijn dan eten. Maar vooral als ze daadwerkelijk jouw oplossing zijn voor wat je ervaart.
Door patronen te doorbreken en nieuwe gewoonten aan te leren, kun je misschien zelfs zonder eetbuien komen te zitten. Met vallen en opstaan, uiteraard. Er is geen quick fix. Maar in de tussentijd. Met zo’n eetbui. Doe vooral niks. Ga even zitten en bedenk je wat er gebeurd is. Zonder straf, schuld en schaamte.
Op zoek naar vrijheid op gebied van eten, diëten en afvallen? Doe de gratis VoedZo Challenge!
Comments (15)
Eye-opener! Eten is natuurlijk niet de oplossing voor het feit dat ik het druk heb… Ik denk dat ik daar een soort mantra van ga maken, misschien helpt het de volgende keer als ik die aandrang heb 🙂 Dank je wel voor deze blog!
Auteur
Graag gedaan Patricia! <3
En ik ben dus zo’n volwassen vrouw die gisteravond meerdere chocolade wikkels in de prullenbak heeft verstopt… Ik at ze niet omdat ik trek had, We hadden zelfs net een warme maaltijd gegeten. Ik was alleen thuis, dat is echt mijn zwakke moment. Ik ga nadenken over hoe ik dit patroon kan doorbreken, I can do it! Enne…jullie allemaal 🙂
Ahhh je kunt het zeker! <3 Dank voor je reactie, leuk! 😀
Dank voor je blog, Sharon. Heel herkenbaar. Vooral wat je schrijft over de liefde naar jezelf vind ik mooi. Als we een vriendin eens zouden behandelen hoe we onszelf vaak behandelen, zouden we schrikken denk ik… Inderdaad, zelfonderzoek kan enorm helpen. Wat ik vaak nog heel zwaar vind, is dat moment waarin ik nog niet voor 100% ‘nee’ heb gezegd. Die laatste drempel is zo hoog. Maar wat ben ik altijd blij en trots als het me gelukt is. Een mens, ik vind het een ingewikkeld wezen… Wat ik wil, doe ik niet. Wat ik niet wil, doe ik wel. Pfffff ;-). Fijne dag!
Hahaha herkenbaar <3 Lief je reactie, elke dag ontdekken we een beetje meer 😀 xx
Dankjewel voor je inspirerende blog weer hoor, ik herken veel! Ook uit de reacties, het is soms allemaal zo ingewikkeld..! Maar idd lief zijn naar jezelf helpt echt.
Ik heb echt veel last van eetbuien gehad, ben (was) een ontzettende zoetekauw. Maar sinds een tijdje lukt het me wel om van suikerrijke producten af te blijven, ik denk dat dit komt door de groentesmoothies die ik dagelijks drink.
Ik blijf je blogs lezen, heel fijn!Ha kristel, dankjewel voor je lieve reactie, en je kunt het! <3
Het is jaren goed gegaan, door problemen in de familie en zelf veel pijn MOEST ik chocola en gebak, nou vooruit heb er aan toe gegeven heeft t geholpen…Nee. Vond ik t lekker…uh ja even. Dus heb er keertje aan toegegeven maar problemen en pijn zijn er nog steeds dus….Maar weer gewoon aan de kwark en t spelt brood voel ik me toch beter bij. Wie had dat ooit gedacht.
Mooie wijze ontdekking 🙂 <3
Gaat dit ook voor mensen met pds en lactose intolerantie???
Hai E, hoe bedoel je precies?
Heel herkenbaar, maar ik heb het idee dat ik het nu onder controle heb (ik betwijfel of ik er ooit echt overheen zal groeien, haha). Ik ben sinds januari (weer) aan de slag gegaan om dit jaar 25 kg kwijt te raken. En het gaat super goed. Net zelfs vriendelijk het gebak van een jarige collega afgeslagen. Afgelopen zaterdag stond een avondje “all-you-can-eat” op de planning. Kids mee naar het restaurant. En ik was me er toch huiverig voor! Help! Maar ik heb heerlijk gegeten. Heb te veel gegeten, maar ik heb me niet volgepropt. Ook heerlijk ijs met slagroom na (en nog veel meer…) Ik heb er gewoon van genoten. Dagje erna beetje opgepast met wat ik at, maar niet extreem. Week erna op de weegschaal en zelfs nog wat afgevallen! Niet schuldig voelen, gewoon blijven genieten.
Wat ben je heerlijk bezig Marieke, zo zie je dat je kleine overwinningen het vertrouwen in jezelf weer terug brengen <3 xx
Helemaal top dit stukje. Zo herkenbaar. Gelukkig ben ik inmiddels tot dezelfde conclusie gekomen. Schuldgevoel en schaamte leidt tot niets. Nadenken over het waarom en over mogelijke andere oplossingen helpen veel beter.
